Ik ben te gast bij een echte ambachtsvrouw. Niets mooier voor haar dan de vormen die ze ziet in de natuur, in historische objecten of in de architectuur om te zetten in sieraden. Bij voorkeur van goud. Ze kan geraakt worden door de bast van een boom, een lotusbloem of door vormen op plekken waar ze voor het eerst is. Daar start de creatie. Dit alles begon in 1995, toen ze op de edelsmid-vakschool in Schoonhoven begon na een studie als grafisch ontwerper. Ze koos voor deze switch omdat ze zich realiseerde dat ze vooral met haar handen wilde werken, niet met de computer. Een edelsmid heeft de perfecte versmelting van techniek en creatie en dat sprak haar aan.

Natuurlijk ben ik benieuwd wie haar klanten zijn. Haar vrije werk wordt door allerlei verschillende klanten gekocht en is beschikbaar voor exposities in binnen en buitenland. Zo heeft ze een unieke expositie in Berlijn mogen inrichten waar ze uit een open inschrijving van edelsmeden uit de hele wereld, als een van de 3 exposanten is gekozen. Naast haar vrije werk doet ze veel aan ‘hercreatie’; een trouwring een nieuw leven geven, een steen uit een erfenis in een mooi sieraad zetten, sieraden repareren of een herdenkingssieraad maken voor een overledene. Zo is ze op dit moment bezig met een serie ringen waar de vingerafdruk van een veel te jong overleden jongen ingezet wordt, als herinnering voor de familie en vrienden. Ze vindt het heel bijzonder om iets emotioneels om te mogen zetten in een mooi object met eeuwige waarde. Daarnaast wordt ze veel gevraagd door bedrijven of particulieren voor een speciaal ontwerp ter gelegenheid van een bijzondere dag, leeftijd of jubileum.

Haar komst naar De Nieuwe Stad was ingegeven door de plannen om een ambachtencentrum te vormen. Dat sprak haar enorm aan en in gedachten was ze al aan het uitwerken hoe al deze ambachtslieden elkaar konden helpen en versterken. Dit centrum is er helaas niet gekomen. Al opsommend ontdekken we dat er toch veel ambachten in De Nieuwe Stad samengekomen zijn, maar ze zijn wat meer over het hele terrein verspreid.

Ik zie in haar atelier een aantal werkplekken en Suzanne legt uit dat ze ook cursussen geeft. Haar passie en kennis doorgeven aan anderen vindt ze belangrijk en mooi werk. Ze heeft maximaal twee cursisten want het werk kan soms gevaarlijk zijn en er is veel persoonlijke aandacht bij nodig. Veel cursisten komen bij haar omdat ze iets concreets willen maken en blijven uiteindelijk lang hangen.

Ze is blij en tevreden met haar plek in De Nieuwe Stad, ook al betekende de interne verhuizing weer veel werk; ruimte schilderen, vloer leggen, inrichten, beveiliging aanbrengen. Ze zou graag zien dat er ergens een sociale ruimte is, waar je zomaar binnen kunt lopen en elkaar kunt tegenkomen voor een praatje of om te verbinden  met elkaar. Veel mensen werken alleen in hun eigen ruimte en op die manier kun je het sociale contact toch een beetje opzoeken. Ze is niet zo van Facebook en heeft liever persoonlijk contact. Een mooie ontwikkeling vindt ze de M3 meetings waar echt gezocht wordt naar verbinding, samenwerking en elkaar aanbevelen. Maar bovenal wil ze creëren, bezig zijn met haar handen, want ze is per slot een echte ambachtsvrouw!

Het interview met Suzanne Frieling is afgenomen door Karin Venverloo – De Danswerkplaats