Wie moet je leren kennen in De Nieuwe Stad……….

Daaraan wil ik toevoegen: wie inspireert in De Nieuwe Stad……………..

Voor de Nieuwsbrief werd aan mij gevraagd, wie ik zou willen interviewen in De Nieuwe Stad. Daar hoefde ik geen moment over na te denken. Ik wil praten met Karin Venverloo, van de Danswerkplaats.

Vanmiddag trof ik haar op haar plek, een oase van anders-zijn; de Danswerkplaats. Ik hou daarvan, plekken die anders zijn en plekken waar je anders kunt zijn en (als je op de website kijkt) plekken die veranderend kunnen zijn.

Als ik binnen kom, voel ik me direct thuis. Bij Karin. Alles danst aan haar, hoewel ze alleen maar naar haar keuken loopt om iets in te schenken. Haar voeten dansen terwijl ze loopt, haar ogen dansen van vrolijke levenslust, haar handen dansen als ze haar woorden ondersteunen. Haar stem danst van enthousiasme, vooral als ze vertelt over haar kindje, haar passie: haar Danswerkplaats. Het is besmettelijk, dat dansen, mijn gedachten dansen met haar mee. Voor we het weten zijn we 1½ uur verder. Ondertussen heb ik besloten vanavond te gaan dansen, bij één van Karin haar collega’s.

Voor mij (en niet alleen voor mij) is Karin één van de pioniers in ons gebied. In een notendop vertelt ze over haar bijzondere dans- annex levensavontuur. Haast terloops vertelt ze over de aanleiding om dansend haar brood te gaan verdienen. Afkomstig uit Brabant, komt zij in Leusden terecht.Sinds haar jeugd danst ze het leven door, maar zij werkt als communicatiemanager bij een softwarebedrijf. Karin haar zus zingt en is bezig daar een omslag in te maken, als ze hoort dat ze ziek is. Zo ziek dat ze na een heel kort ziekbed overlijdt. Voor Karin is dit een breekpunt, zij besluit dat ze in het nú gaat leven met alle passie die zij in zich heeft. Ze neemt ontslag en komt in contact met iemand die een tangoschool heeft. Karin heeft geen vastomlijnde plannen, maar aarzelt geen moment om de tangoschool over te nemen op het moment dat de kans zich voordoet. Tijdens haar verhaal, valt ze even stil en je voelt haar gedachten dansen. Karin zegt dan zachtjes: “die kans kwam van een engeltje”…….

Dit gebeurde in 2002. Er volgde een periode van, wat we nu pop-up-locaties zouden noemen. Karin vond haar weg langs Amersfoortse plekken tot ze bij Gert van Reenen terecht kan in zijn Kleurfabriek bij de Spullenmannen. Daar bouwt ze haar Tangoschool Cheek-2-cheek op tot een algemeen begrip in Tangoland. Als Gert weggaat, zit ze zonder ruimte. Dankzij haar doorzettingskracht vindt zij via-via deze plek en blijkt zij naadloos te passen in het concept van de De Nieuwe Stad en wordt ze één van de eerste bewoners in 2014. Haar nieuwe plek wordt De Danswerkplaats. Een plek waar zij met andere docenten werkt, danst. Tussen de regels van haar vlotte verhaal door blijkt dat de intrek in deze mooie ruimte niet vanzelf is gegaan. Ook weer haast achteloos vertelt ze over de hindernissen die zij heeft
moeten nemen en hoeveel werk er door haar verzet is. Dit doet me denken aan de verbouwingsperiode en de ligplaatsproblematiek van de Vita Nova. Ik voel een basic verbondenheid, die zo kenmerkend is voor dit gebied. Haar inventiviteit om haar ruimte breed in te zetten en de bereidheid om haar plek te delen maakt me enthousiast. Dat is is schipperstaal: de wind zoeken.

Als we afscheid nemen krijg ik een knuffel als een oude vriendin. Dansend loop ik terug naar de boot, die danst op het ritme van de wind en de rivier. Wat een mooie ontmoeting met Karin Venverloo. Een bijzondere vrouw die wil delen, die samen wil zijn. Haar deur staat open, haar geest en armen ook. Laten we zuinig zijn op deze bewoner van onze Stad, in de Oude en in de Nieuwe.

Eemhaven 23 mei 2016 – Joke Assink | Vita Nova en Roode Kaat